Michael Jackson'ın ölüm haberini aldığımda Number One TV'de "Billie Jean" klibini izlediğimi anımsıyorum. Bu üzücü bir an idi. Fakat en azından bu durum Michael Jackson'ı, kendisi için hazırlanan "anma" programları vasıtası ile daha fazla tanımamı sağladı. Esasında sağlığında da kendisini dinlerdim. Özellikle birçok kişi gibi ben de Billie Jean ile Michael Jackson'ın gerçek bir sanatçı olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum. Her neyse... Michael Jackson için yazılabilecek birçok şey var. Hatta bu sayfalarca da olabilir. Bu üzücü bir şey maalesef. Ve derin de... Herkes tarafından gerekli olduğu kadar maalesef ki takdir edilemeyecek bir durum. Onun ölümünden bahsediyorum elbette... "Her ölüm zamansızdır" mı derler? bilemeyeceğim. Ancak bu sözün Michael Jackson'ın ölümü ile yakından alâkalı olduğu gerçeğini düşünmeden edemeyeceğimi belirtmek isterim. Çünkü o bunu "sanki" pek haketmedi gibi geliyor bana. Veya çok hızlı gelişti her şey...

Öylece boş otururken kendimi suçlu hissediyorum, çünkü biliyorum ki bir şeyler yapabilirim. - Michael Jackson

Kendisi, kesinlikle ve kesinlikle bir sanatçı idi. Şarkıcı? Hayır. Herkes şarkıcı olabilir. Bunun fazlası ile normal olduğunu düşünüyorum. Hele ki bu devirde şarkıcı olmanın kıstasları vb. o kadar basitliğe indirgendi ki müzik dinlemek, bilhassa yeni şarkıcıların müziklerini dinlemek oldukça yorucu. Kulaklarımızı yoruyorlar. Veyahut daha sert bir tabir ile "tırmalıyorlar". Ancak Michael Jackson farklı idi. Hem iyi idi. Hem yardımsever, hem de bir "insan"... Bu olgular, her insanda bir arada bulunmuyor maalesef. Çünkü bunlar oldukça manevi. Fazlası ile içsel yani.

Sokakta yiyecek yemekleri olmayan çocuklar görüyorum. Ben kör müyüm ki onların ihtiyaçlarını görmezden geleyim? - Michael Jackson

Michael Jackson, herkes tarafından gerektiği - hakettiği gibi takdir edilemeyen bir sanatçıydı. Ancak benim gibi onu anlamaya çalışan hayranlarının onu gerektiği gibi takdir ettiğini düşünüyorum. O bir yetişkin değildi. Bir çocuktu. Aslında olması gereken de buydu! Yetişkin olmak marifet değildir. Eğer öyle olsa idi "yetişkinliğe adım atan insanlar, çocukluğuna geri dönmek isterler miydi?" diye sormak isterim size, herkese... Ruhu gençti ve kalbi temiz! Onun başarılarını, yardımlarını alıntılamak istemiyorum. Buna gerek yok. Onu bilen, daha doğrusu bilmeyi isteyen, daha da doğrusu anlamak isteyen fazlası ile biliyor her şeyi.

Zamansız gitti sadece, ancak ölüm her ne kadar soğuk gelse de insanın kulağına, öyle değil. Bu bir kural. Oyunun kuralı. Veya "Giriş, Gelişme, Sonuç" şeklinde de düşünülebilir. Ölüm, bir sonuçtur. Ha erken, ha geç. Zaman ise bir algıdan ibaret. Bu yüzden Michael Jackson'ın ölümü her ne kadar biz hayranlarına erken gelse de, erken değil aslında. Olması gerektiği zaman da oldu her şey. Bunu biz kontrol edemeyiz. Kabul etmek en doğrusu olacak. Ancak onu anmak bile onu sevindirecektir diye düşünüyorum. Belki gülümsetebilir de, ne dersiniz?

Sahnede tamamıyla evimdeyim. Orası yaşadığım yerdir. Orası doğduğum yerdir. Orası güvende olduğum yerdir. - Michael Jackson

Ancak ne olursa olsun böyle bir efsane hiçbir zaman unutulmayacak. Şarkılar ezberlenebilir, unutulur. Biyografiler okunur, yarın unutulur. Bunlar normal. Ancak bir insan olarak Michael Jackson asla unutulmayacak. Asla ve kat'â unutulmayacak. Bu mümkün değil. Onu saygı ile anıyoruz. Şu an dinlediğim Smooth Criminal veya herhangi bir şarkın. Hepsi ayrı bir tad veriyor. Vermesi gerek! Çünkü bunları duygularını katarak bestelediğini bizler biliyoruz. "Müziğimi üretirken, kendimi doğanın bir enstrümanı gibi hissediyorum." gibi sözleri söylemek için elbette ki ince ruhlu olmak gerekiyor. Bu senin sahip olduğun bir şey... Bu özel bir şey.

Michael Jackson'ın bir sözü ve meşhur Smooth Criminal videosu ile yazımı sonlandırıyorum.
29 Ağustos 1958 - 25 Haziran 2009. Rahat uyu...

Haydi, yürekten sevebileceğimiz bir yarını düşleyelim, ve şunu bilinki sevgi tüm yaratılanların kalbindeki en mutlak gerçektir. - Michael Jackson

Michael Jackson - Smooth Criminal